Eerste dagen in Ghana
Door: Mike van Zaanen
Blijf op de hoogte en volg Mike
09 Februari 2015 | Ghana, Accra
Lieve vrienden, familie, collega’s of andere connecties. Wanneer jullie dit lezen is het me gelukt iets op internet te plaatsen hier in Ghana.
Na afscheid te hebben genomen van veel vrienden (donderdag en vrijdag), zaterdag de hele dag koffers in te pakken en zondag een hele dag te vliegen zijn we eindelijk aangekomen in Golukuati, het dorp waar ik 16 weken lang zal verblijven.
Zondag ochtend zijn we erg vroeg vertrokken naar Schiphol, na het boarden en het afstaan van de koffers was het tijd om door de douane te gaan. Het afscheid nemen van mijn ouders, mijn broer en mijn vriendin viel hier erg zwaar, maar ik had toch ook wel erg veel zin in de reis!
Na ongeveer 1000 km te hebben gelopen naar de goede gate op Schiphol, konden we het vliegtuig in. Binnen anderhalf uur waren we in London. Na hier een uur gewacht te hebben vertrok het vliegtuig naar Accra.
Hier in het vliegtuig vond de eerste cultuurshock plaats, het is niet racistisch bedoeld maar alle mensen om ons heen waren donker gekleurd.
Na 6 uur films kijken/slapen in het vliegtuig landen we eindelijk aan in Accra, ’s avonds laat met een temperatuurtje van 28 graden buiten. Nadat eindelijk iedereen zijn koffers had gevonden was het tijd om voor de laatste maal door de douane te gaan, toch?
Nee hoor, niets is minder waar, de douane was gestopt met werken aangezien ze het te druk hadden met het kijken van de penalty serie in de Afrika cub tussen Ghana en Ivoorkust.
Vanuit hier zijn we met de taxi naar ons eerste hotelletje gereden, het was erg warm om te slapen maar na zo’n lange dag toch wel behoorlijk gesloopt.
De volgende ochtend zouden we om half 10 opgehaald worden om vanuit Accra te vertrekken naar Golukuati. Met de gebruikelijke driekwartier vertraging vertrokken we om kwart over 10 in de Trotro, dit is het openbaar vervoer van Ghana. Dit kun je vergelijken met een Volkswagen transporter busje, met 14 stoeltjes er in geknald. Aangezien wij ( de studiegroep) gelukkig een afgehuurd busje hadden, was er ruimte genoeg om goed te kunnen rijden.
Na een heel eind gereden te hebben en nog steeds niks te snappen van de Ghanese verkeersregels, kwamen we langs de eerste tol. Hier stonden allemaal Ghanezen met spullen om vanuit je raam te verkopen aan je. Je kan het zo gek niet bedenken of het was te koop, bananen, vis, gevarendriehoeken, stickers, levende garnalen en zakjes water.
Oowja, dat was ik vergeten te vertellen, flesjes water doen ze niet aan. Je drinkt hier halve liter water in zakjes, dit klinkt raar maar is best goed te doen!
Eindelijk aangekomen, na 6 uur genieten van de beeldschone natuur van Ghana, in Golukuati. Denk je rustig je koffer uit te kunnen pakken, FOUT!! Om 6 uur ’s avonds gaat de stroom er af in verband met stroom te korten in het land. Daar sta je dan met een half uit gepakte koffer en een Klamboe die nog in elkaar gezet moet worden en opgehangen moet worden, met het idee in je achterhoofd dat het over 15 minuten pik donker is.
Maar dit is verder allemaal goed gekomen met zaklampen en kaarsjes. We hebben deze avond rustig ons biertje opgedronken en wat gepraat met de lokale kinderen van het dorp. Hierna rustig naar bed gegaan.
Ik houd jullie op te hoogte via deze website, tot de volgende keer!
Na afscheid te hebben genomen van veel vrienden (donderdag en vrijdag), zaterdag de hele dag koffers in te pakken en zondag een hele dag te vliegen zijn we eindelijk aangekomen in Golukuati, het dorp waar ik 16 weken lang zal verblijven.
Zondag ochtend zijn we erg vroeg vertrokken naar Schiphol, na het boarden en het afstaan van de koffers was het tijd om door de douane te gaan. Het afscheid nemen van mijn ouders, mijn broer en mijn vriendin viel hier erg zwaar, maar ik had toch ook wel erg veel zin in de reis!
Na ongeveer 1000 km te hebben gelopen naar de goede gate op Schiphol, konden we het vliegtuig in. Binnen anderhalf uur waren we in London. Na hier een uur gewacht te hebben vertrok het vliegtuig naar Accra.
Hier in het vliegtuig vond de eerste cultuurshock plaats, het is niet racistisch bedoeld maar alle mensen om ons heen waren donker gekleurd.
Na 6 uur films kijken/slapen in het vliegtuig landen we eindelijk aan in Accra, ’s avonds laat met een temperatuurtje van 28 graden buiten. Nadat eindelijk iedereen zijn koffers had gevonden was het tijd om voor de laatste maal door de douane te gaan, toch?
Nee hoor, niets is minder waar, de douane was gestopt met werken aangezien ze het te druk hadden met het kijken van de penalty serie in de Afrika cub tussen Ghana en Ivoorkust.
Vanuit hier zijn we met de taxi naar ons eerste hotelletje gereden, het was erg warm om te slapen maar na zo’n lange dag toch wel behoorlijk gesloopt.
De volgende ochtend zouden we om half 10 opgehaald worden om vanuit Accra te vertrekken naar Golukuati. Met de gebruikelijke driekwartier vertraging vertrokken we om kwart over 10 in de Trotro, dit is het openbaar vervoer van Ghana. Dit kun je vergelijken met een Volkswagen transporter busje, met 14 stoeltjes er in geknald. Aangezien wij ( de studiegroep) gelukkig een afgehuurd busje hadden, was er ruimte genoeg om goed te kunnen rijden.
Na een heel eind gereden te hebben en nog steeds niks te snappen van de Ghanese verkeersregels, kwamen we langs de eerste tol. Hier stonden allemaal Ghanezen met spullen om vanuit je raam te verkopen aan je. Je kan het zo gek niet bedenken of het was te koop, bananen, vis, gevarendriehoeken, stickers, levende garnalen en zakjes water.
Oowja, dat was ik vergeten te vertellen, flesjes water doen ze niet aan. Je drinkt hier halve liter water in zakjes, dit klinkt raar maar is best goed te doen!
Eindelijk aangekomen, na 6 uur genieten van de beeldschone natuur van Ghana, in Golukuati. Denk je rustig je koffer uit te kunnen pakken, FOUT!! Om 6 uur ’s avonds gaat de stroom er af in verband met stroom te korten in het land. Daar sta je dan met een half uit gepakte koffer en een Klamboe die nog in elkaar gezet moet worden en opgehangen moet worden, met het idee in je achterhoofd dat het over 15 minuten pik donker is.
Maar dit is verder allemaal goed gekomen met zaklampen en kaarsjes. We hebben deze avond rustig ons biertje opgedronken en wat gepraat met de lokale kinderen van het dorp. Hierna rustig naar bed gegaan.
Ik houd jullie op te hoogte via deze website, tot de volgende keer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
