akwaabaa ( halloo)

Het is inmiddels weer een tijdje geleden sinds mijn laatste reisverslag en ik dacht, ik heb wel weer genoeg te vertellen, dus hierbij weer een nieuwe.

Ik begin op vrijdag 27 februari, na een drukke stageweek en veel bezig geweest te zijn, eindelijk tijd voor weekend. We besloten met zijn vieren de andere studenten in Ada Foah op te gaan zoeken en daar lekker aan het strand te gaan liggen! Dit bleek echter iets verder te zijn als we hadden verwacht, na ’s ochtends om half 9 vertrokken te zijn, kwamen we er eindelijk om half 4 ’s middags aan. In de trotro heb je nog minder beenruimte als bij een vlucht met een goedkope vliegmaatschappij. Eenmaal daar aangekomen was het allemaal goed! De andere studenten hadden een plaatsje gevonden waar je friet met tilapia kon eten en ik kan je wel vertellen, dat smaakt hemels na 3 weken rijst, spaghetti, banku of fufu!
De volgende dag zijn we naar Maranatha gegaan, dit is een strandplekje wat alleen bereikbaar is per boot, hier kun je overnachten voor 15 cedi per persoon per nacht ( ongeveer 4 euro). Je verblijft in een hutje, met aan de ene kant het meer en aan de andere kant de zee. Hier zijn we 3 dagen verbleven en lekker op het strand gelegen, limbo dansen voor het kampvuur, bier drinken, zwemmen en vooral niet te veel doen (foto’s staan op facebook).
Na dit heerlijke weekendje, zijn we er weer een week vol tegen aan gegaan met stage en project, tot dat het 6 Maart werd! 6 Maart is een nationale feestdag. In 1958 werd Ghana onafhankelijk van Engeland en is 6 Maart bekroond tot independance day. ’s Ochtends vroeg verzameld iedereen van het dorp zich rondom een grasveld waar de March plaats vind. Alle scholen van de omgeving hebben een mars ingestudeerd en Ghana viert zijn vrijheid! 5 uur lang in de brandende zon lopen alle kinderen te marscheren, dit was erg bijzonder om te zien.

De volgende dag waren we uitgenodigd voor de begrafenis van een vrouw die achter onze compound woonde, deze vrouw is in december 2014 overleden en werd 3 maanden later begraven. De Ghanese begrafenis is heel anders dan hoe wij die kennen. De dag begint met de HELE familie te begroeten, vervolgens is er een kerkdienst van ruim 3 uur, hierna wordt de kist naar de begraafplaats gedragen en wordt er afscheid genomen van hun naasten. De familie bood ons aan om het graf dicht te gooien, dus daar hebben we mee geholpen. Vervolgens ga je met zijn alle terug naar de compound van de familie en wordt er gegeten, gedanst en gefeest over het overlijden van hun oma. Dit was heel apart om mee te maken. De gedachte achter het dood gaan is, dat oma nu bij god is en dat ze het goed heeft. Dus waarom zou je er over rouwen?
Hierna hebben we een afscheid – en bedankritueel voor de familie mee gemaakt. Hierbij bedank je de familie voor het aanwezig zijn bij de begrafenis en wens je hun sterkte. Na een woordje te hebben gedaan krijg je een cup palmwijn, eerst moet je iets over de grondschenken voor je voorvaderen, vervolgens ad je het bakje leeg (ruime halve liter palmwijn van 30%) en daarna schenk je het laatste beetje over de grond voor god.
Voor een dag die om 06.00 ’s ochtends begon, waren we blij om rond 16.00 weer thuis te zijn!

Oow trouwens nog iets anders leuks, de watertank is gescheurd, dus al het water wat we hadden is weg. De wc’s doortrekken, douchen en kledingwassen wordt nu gedaan met emmertjes rivierwater.
De eerste paar dagen waren niet zo erg, maar nu het inmiddels al 2 weken duurt, is er toch wel behoefte aan een fijne douche met schoonwater! Als het goed is, zou het bijna verholpen moeten zijn, maar dat weet je hier in Ghana nooit!

Ik ben benieuwd wat ik nog meer mee ga maken hier, ik houd jullie er van op te hoogte!